Dag 22: 16 September: Amanzimtoti

Dit het vreeslik gereen die laaste week, Saterdag het dit gesous en ons is moeg vir binne wees.  Ons besluit dus om Sondag te gaan stap, as dit nie reen nie.  Ons word inderdaad Sondag wakker met blou lug.  Ons het niks gereel of reggemaak om te gaan stap nie.  Ons is eers kerk toe, beplan om sommer daar pasteie te koop vir die stap en dit is natuurlik die een Sondag wat die kerk nie pasteie verkoop nie.  Ons gaan leen ook eers gou ‘n fiets en val so 12:00 in die pad.  Toe ons by Toti stop kom ons agter dat die wind waai, regtig baie waai.  En die wind waai teen ons soos ons wou stap.  Ons is nie lus om andersom te stap nie en besluit ons sal maar teen die wind stap.  Dom, dom, dom.  Ons het hard gewerk vandag teen die wind.  En die stukkie wat ons saam met die wind gestap het was sooooo maklik.  Ons sou soos die wind die afstand vandag kaf gedraf het, gevoel het of ons vlieg.  En die hartseer deel is, ons weet regtig eintlik beter. 

Ons sluit die fiets so half agter ‘n besigheid vas.  Dit is seker effe privaatgrond, teen ‘n heining waar die besigheid se asblikke staan, maar dit is reg langs twee parkeerplekke, en dit is oop en bereikbaar.  Dit is nie eintlik sigbaar van die straat nie, en ons hoop niemand sal die fiets sien nie.  Toe Francois daar aankom om terug te ry het die eienaar van die besigheid (wat baie toe was) die fiets ontdek, besluit dis iemand wat ‘n affair het in die woonstelle langsaan en ‘n foto van die gesteelde fiets geneem en vir die polisie gestuur.  Ons vra toe maar om verskoning en hy se hy is net bly hy het wel uitgevind wat aangaan. 

Ons parkeer omtrent 6 km verder en begin stap.  Die wind waai verskriklik en ons besef omtrent onmiddellik dat ons in die verkeerde rigting stap, maar ons is te dom om terug te gaan en die fiets en kar om te ruil.  Ons stap van 12:40 tot 3:36.  Ons is doodmoeg, ons bene is seer en selfs die seuns kla dat hulle bene pyn.  Gewoonlik kla hulle nie terwyl ons stap nie. 

Ons eindig net anderkant ‘n redelike groot rivier by Toti.  Ons het op Dag 4 tot teen die rivier gestap en eindig vandag aan die oorkant van die rivier.  Ons kruis nog twee redelike groot riviere, een deur ‘n klein draai te loop, oor ‘n sokkerveld en voetgangerbruggie en een wat ons sommer net tot by ons enkels nat word.  Ons hond is baie bang vir water en kom net deur die rivier as hy agterkom ons is almal aan die ander kant as hy.  Sy tegniek is om hard te tjank, te hardloop en te spring.  Hy beplan nie baie goed nie.  Die rivier is hy op ‘n dieperige deel deur, maar dit was smal en hy het net naby die oorkantste wal in die water geval.

Ons het nie ver gestap voor ons honger was nie.  Ons het langs die pad op ‘n klompie rotse ons hotdogs patkos geeet, wat ons 11 jarige seun vir ons heeltemal alleen gemaak en ingepak het.  Dit was doodreg en heerlik, ons kan dalk so bietjie aan die verpakking werk. 

Dit was baie baie koud.  Mens het nie eers gevoel of jy in die son was nie.  Die sterk wind was baie koud.  Ons het die heeldag met ons warm klere aan gestap en het by tye nogal koud gekry. 

Aan die einde het ma en seuns op die strand gewag terwyl pa na die fiets toe is en toe kar toe gery het.  Hy het net 24 minute fiets gery.  Arnold het ‘n sandkasteel gebou met gragte en mure om dit teen die water te beskerm.  Die hond is baie erg oor Pa en dit was vir hom baie sleg om by ons agter te bly terwyl sy gunsteling mens wegstap. 

Tiaan het ‘n stuk palmblaar opgetel en met dit soos ‘n swaard rondgestorm.  Hy het gese hy charge en in die wind ingehardloop met die swaard van hom.  Dit was ook pret om skuimbolle te jaag wat deur die wind aangejaag word.  Dit het gevoel of ons verskriklik stadig stap vandag en dit was baie harde werk so teen die wind.

Afstand:  6.2 km vandag gestap (en nog 2.6 km voor Natalia waar ons al baie gestap het tel ook)

Tyd:  3 ure

Spoed:  2 km/uur

Riviere:  4

Dag 21: Umkomaas, 10 Augustus 2012

Dit lyk my die helfte van Durban het vrouedag berge toe gery om sneeu te kyk en die ander helfte was op die lughawe om Chad le Clos terug te verwelkom.  Ons het beplan om te gaan stap.  Ons was bietjie stadig uit die blokke en het toe eers die 10e Augustus gaan stap. 

Ons wou vir die naweek Suidkus toe gaan, ‘n nag iewers oorslaap en twee dae stap.  Ons kon nie blyplek kry nie en was nie lus vir kamp in die koue nie.  Toe besluit ons om maar by die huis te slaap en steeds te gaan stap.  Ons probeer ook ‘n nuwe ding die keer.  Ons ry ‘n fiets in die kattebak saam, los die fiets by die eindpunt en Francois ry met die fiets terug na die kar. 

Ons was al baie in Umkomaas.  Dis waar die bote te water gelaat word om by Aliwal Shoal te gaan duik.  Ons was nog nooit op die strand by Umkomaas nie.  Ons jaag net altyd vroeg na die duikskool, kry ons toerusting, klim op ‘n bakkie, dan op ‘n boot en jaag oor die branders diepsee toe.  Vandag sien ons nou die strand. 

Ons los die fiets vasgesluit teen die heining waar die duikers se bote te water gelaat word.  Daar sit ook ‘n vriendelike wag in ‘n huisie.  Ons neem aan die fiets is veilig.  Toe ry ons tot by Umgababa, daar is ‘n groot parkeerterrein en los die kar.  Ons stap vinnig en voorspoedig, vir omtrent 20 minute.  Toe is daar ‘n rivier voor ons wat stadig vloei en nie na baie lyk nie, seker so 5 m breed op plekke, en dalk net 2 m breed waar dit die see ingaan.  Francois probeer deurstap en is tot by sy middellyf nat voor ons besluit om dit nie te doen nie.  Dis ysig.  Ons stap toe ver terug en klouter teen die treinbrug op, gaan op die brug oor en stap om die laguun.  Die hele oefening moes seker ten minste ‘n halfuur gevat het.  Dis pragtig en ek skat die gesukkel is wat die avontuur maak.  Gelukkig kom daar nie ‘n trein verby terwyl ons op die brug is nie. 

Daarna druk ons deur en stap baie vinnig tot by ‘n groot wit huis ver op die horison.  Kilometers. 

Hier rus ons en eet al ons kos op.  Hierna is die rugsak nogal baie lig.  Die seuns geniet die walle sand vreeslik baie.  Daar is een baie hoe een waar hulle oor en oor afspring.  Hulle is baie opgewonde daaroor en se dit is die beste ding ooit.  Hulle karring baie aan ma om dit ook te doen.

Ons sien modelvliegtuigies, drie van hulle.  Hulle vlieg nogal baie hoog. 

Dit is ‘n baie stil stuk strand.  Ons sien nie eintlik ander mense nie.  Dit is ook nie eintlik moontlik om met ‘n kar hier te kom nie.  Jy sal moet stap.  Ons kleinste maak klippe bymekaar, ‘n groot sak swaar klippe wat hy aandra. Dis swaar.  Ons oudste het ‘n redelike groot krap gevang en na ‘n rukkie het die krap genoeg gehad en hom met sy knyper geknyp.  Hard.  Dit het vasgesit en hy het geskud en getrek en gesukkel om die ding af te kry.  Dit het baie seer gelyk.  Daar was bloed en ‘n baie groot skrik. 

Ons is baie vinniger by Umkomaas as wat ons verwag het.  Ons het die afstand met die kar op die pad gemeet en dis amper 2 km korter op die strand.  Ons is dus effe verbaas toe ons by Umkomaas kom.  Pa kry die fiets en ry 9 km (met ‘n redelike klomp op en afdraandes) terug na die kar.  Ma en kinders bly op die strand.  Hulle spring eers lank teen die hoe snadwalle af.  Toe stap ons na die rivier, waar ons baie lekker in die koelte onder die brug sit.  Heerlik om uit die son te kom.  Ons kyk hoe bote vol duikers inkom, die seuns klouter teen de brug se pilare rond en ma rus uit die son uit.  Pa het glad nie sleg gedoen nie, en laat weet ons na omtrent 45 minute dat hy by die kar is.

Ons wag vir hom net voor die brug, ry oor die brug en stap na die brug tot by ‘n restaurant (Waves), waar pa solank vir ons wag.  Ons bestel melkskommels, chips en hamburgers.  Die kos was nogal lekker, of ons was net so honger dat enigeiets sou lekker wees.  Hulle het baie lekker ‘Adult milkshakes’, glad nie sleg nie.  Na die etery stap ons nog so 1 of 2 kms en ry huis toe.

Ons hond het saamgestap.  Hy is ‘n baie goeie bergklimmer, maar hou nie van water en die see nie.  Ons het hom tot nou toe altyd deur riviertjies gedra en wou vandag kyk wat hy doen as ons hom nie deurdra nie.  Ons los toe die hond aan die oorkant van ‘n 2 m wye baie vlak rivier.  Hy tjank en hardloop heen en weer en gee toe een reuse sprong tot amper aan die oorkant.  Hy was so trots op homself dat hy kon deurkom.

Afstand:  9.7 km

Tyd:  4 ure se stap, langer dag as mens die uiteet (wat lank was) bytel

Riviere gekruis:  4 (2 groot)

Kosibaai

Ons is die Julie vakansie Kosi baai toe.  Met groot verwagting om ‘n entjie te stap.  Ons is saam met my ouers.  My pa kan nie so ver stap nie en my ma hou nie van sand nie, so ons het toe net vakansie gehou en niks, heeltemal niks, gestap nie.  Ons noem dit maar navorsing doen.  Ons het na die mond toe gery en die pad Bhanga nek toe gevind, geen maklike taak nie.  Hopelik sal ons nou wel weet wat om te doen as ons daar gaan stap. 

Black Rock

Kosi Mond, snorkel plek is ver oorkant die water

Ons het wel heerlik in die mond gesnorkel.  Dit was ons jongste se eerste snorkel en hy is geheel en al ge-hook op snorkel. 

Bhanga Neck

Dag 19:  23 Junie 2012: La Mercy (Desainager tot Umdloti)

Die weer is nie eintlik ideaal vandag nie, maar ons het so lanklaas gestap dat ons maar in elk geval gaan.  Ons los een kar in Umdloti, waar ons op Dag 18 klaargemaak het en die ander kar net na die eerste sirkel na mens oor die brug by La Mercy gery het.   Dit is altyd pragtig as mens op die M4 ry en oor die brug by die La Mercy Laguun ry.  Dit is ‘n groot laguun, lyk altyd blou en rustig.

Daar is ‘n rede hoekom mens die goed betyds moet opskryf.  Ek sukkel nou vreeslik baie om enige detail van die stap te onthou.  Dit was net ons gesin van 4 wat gaan stap het.  Die monster het ook saamgestap.  Ons het voorspoedig gestap, op ‘n dooie klein haaitjie afgekom.  Dit was maar reenerig en grys.  Dit het heeltyd gelyk na reen. 

Kort voor ons by die laguun kom sien ons baie mense met bote uit die water kom.  Ons bespiegel lank wat dit is en vind later uit dit is die einde van een of ander KwaZulu-Natal roei kompetisie.  Dit klink of hulle van Ushaka af geroei het.  Dis seker omtrent 40 km.  Ons sien die einde van die resies.  Dit is ‘n redelike groot resies met TV kameras, fotograwe in die water en ‘n helikopter wat bo-oor vlieg.  Dis verstommend hoe baie interessante aktiwiteite mens altyd kry as jy op die strand stap.

Die laguun is pragtig, en ons sien ‘n visarend.  En toe begin dit saggies reen.  Ons stap vinnig in die koel reen tot by die kar en ry huis toe. 

Afstand:  6 km

Tyd:  3 ure

Dooie haai

Die einde van 'n kano resies

La Mercy Laguun

Dag 20: Umhlanga

Die strand en die boardwalk op Umhlanga het ons al baie baie kere gestap.  Ons besluit dus dat ons dit nie weer hoef te stap om te tel nie.  Ons sal sommer net die stukkie grond op die kaart afmerk en van die totaal wat oor is aftrek.  Die stukkie strand is baie mooi en ons het heelwat hierheen gekom toe ons nuut in Durban was.  Deesdae is ons minder lus om so ver te ry en gaan na nader strande. 

Ons het ook in ‘n openbare vakansiedag in 2011 hier deurgebring en dit vreeslik geniet.  Toe het ons anderkant die besige strand gaan stap, die lieflike lagoon ontdek en baie baie gewonder wat verder le.  Dit was duidelik dat mens net daar kan kom as jy stap en dit het die eerste saadjies gesaai van ernstig teen die strand begin afstap.  Die seuns het toe heerlik in die riviertjie geswem of so half branderplank gery met hulle lyfies as die planke (body surfing?).

Speel in die rivier wat uit die lagoon loop

Dis baie lekker om sandwalle af te ry

Apies in die natuurreservaat

Wat bied hierdie pragtige stukkie strand:  Die vuurtoring en ‘n pier wat in die see ingaan.  Rotse met rotspoeletjies, ‘n kleinerige strandjie om te swem, die lang boardwalk vir stap of draf, baie restaurante, selfs ‘n kamer vol speletjies en ‘n natuurreservaat waar mens in die bosse kan rondloop en ons al apies gesien het, ‘n stil strand heel noord en ‘n pragtige lagoon en riviertjie wat soms see toe loop. 

Afstand:  2.9 km

Presies waar:  Vanaf die Umhlanga vuurtoring tot by die Umhlanga lagoon waar ons Dag 18 begin stap het.

Tyd:  Heeldag, baie dae.

Een jaar oud

Herdenking gemis.  Ek kom eers op die 23e Junie agter dat ons op 12 Junie, ‘n jaar terug met die projek begin het.  In die eerste jaar het ons 18 keer gaan stap en 120 km klaargemaak.  Dit is omtrent een vyfde van die totale afstand.  Met ‘n paar uitsonderings het ons amper alles van Amanzimtoti tot by Ballito gestap, maw die maklike dele !

Baie, baie geluk aan die Strandloper projek met jou eerste verjaardag.

Dag 18: 21 Maart 2012, Umhlanga tot Umdloti

‘n Vakansiedag in die middel van die week gee ons die geleentheid om te gaan stap.  Ons kry mekaar 7:00 en ry noord.  Ons los albei karre by die strand in Umdloti en word deur ‘n familielid na Umhlanga gery.  Ons begin op die brug net na Umhlanga.  Ons klouter teen die brug af, stap by die lagoon verby, soms maar effe moeilik om tussen die water en plantegroei deur te kom en begin seker so 3 km van Umhlanga se noordelikste strand stap.  Dit is 8:15 toe ons langs die laguun in die pad val. 

Die stukkie strand is langs ‘n wildreservaat, die  Umhlanga Lagoon Nature reserve.  Dit beteken dat daar geen huise en ontwikkeling langs die pad is nie.  Die enigste maklik bereikbare menslike aktiwiteit is ‘n hengelklub wat met ‘n klein paadjie bereik kan word en naby die hengelklub se ingang sit ‘n gesin en swem ‘n paar snorkelaars in die rotse.  Verder moet jy bereid wees om ten minste 3km in een rigting te stap as jy hier wil wees.

Dis ‘n strand met heelwat rotse en rotspoele.  Plek-plek is daar regtig pragtige poele vir snorkel.  Ons maak ‘n nota van die moontlike snorkelplekke, ons beplan om terug te wees.  Die kinders vang krappies en ons kry hulle oortuig om die krappies vry te laat en nie huis toe te vat nie.  Die seuns is nogal besonder rats om die krappe te vang, nie ‘n maklike taak nie. 

Die mense langs die pad raak al meer hoe nader ons aan Umdloti kom.  Terug by die karre, gaan die een gesin huis toe en een ma en kind stap nog 0.8 km tot by ‘n groot rots op die horison, terwyl pa en ander kind die kar en swemgoed nader bring.   Daar is baie mense wat kite surfing doen.  En ons ontdek die wonderlikste strand.  Ek het nooit besef Umdloti is so ‘n lekker strand nie.  Daar is ‘n groot rots, met skerp punte waaroor ons met baie moeite klim.  Aan die ander kant is klomp poeletjies, een baie groot poel in ‘n groot rotsplaat.  Die groot rots word later ‘n baie oulike baadjie wat deur rotse baie dieper van die see afgeskei word en ‘n lekker reuse beskermde poel maak om in te swem.  Die poel word deur rotse gevorm, maar het ‘n sand bodem.  Die poel is seker so 150m by 40 m (ek raai) en het selfs kleinerige branders. Ek dink ons ‘n nuwe gunsteling strand ontdek.  Ek weet, ek weet.  Almal lag vir my as hulle hoor ek woon al 8 jaar en Durban en was nog nooit by Umdloti se strand nie.  Dis deel van die motivering van die staptog.  Dit gee vir ons ‘n geleentheid om die tipe goed te ontdek.  Ons klouters oor die rotse rond, speel in die rotspoele, swem in die groot poel en speel bietjie in die branders. 

Ons is nat en vuil en gaan toe sommer Gateway toe vir ‘n lekker drinkding.  Gelukkig sien ons niemand wat ons ken nie en word nie uit enige winkels gejaag nie.  Die ander gesin is na die Ballito familie toe om reg te maak vir ‘n verjaardagpartytjie.

Afstand gestap:  4.6 km vir twee van ons en 3.8 km vir die res

Tyd gestap:  2 ure vir eerste 3.8 km en omtent 30 min vir die laaste 0.8 km

Die brug op die M4 waar ons begin stap het

Umhlanga in die verte

Rotse

Dis 'n stuk rubber vol skulpe, nie 'n reuse seeslang nie

Reuse rots by Umhloti

Rotse, met die lekker swemplek in die verte: Umhloti

Dag 17: 18 Maart 2012, Virginia lughawe tot Blue Lagoon

Uiteindelik!  Ons stap weer.  Februarie was net te warm!

Ons stap ‘n kort stukkie vandag, 4.5 km van Virginia lughawe na Blue Lagoon.  Ons gaan eers na kerk en weet dat ons oor die warmste deel van die dag stap, maar dis al wat ons kan doen.  Ons ry met twee karre en los een kar by die begin en een by die einde.  Mens kry maar soms klein stukkies genade ook.  Ons is reg om te begin stap, toe ek teruggaan om my bestuurslisensie uit die kar te haal en saam te vat.  En daar, op die sitplek, lê die sleutel van die kar wat ons by die einde gelos het.  Oeps.  Dit kon ‘n groot fout gewees het. 

Ons begin 11:19 stap.  Ja, dis warm.  Ons stap lekker en gesels.  Ons doen die eerste kilometer in omtrent 20 min.  Die strand is ongelooflik vuil.  Ons het nog nooit op so ‘n vuil strand gestap nie.  Veral allerhande soorte plastiek goed lê rond.  Alhoewel dit mens geweldig hartseer maak, het dit ook die kinders lekker besig gehou.  Dit was soos ‘n skattejag.  Ons sien (en tel soms op):  Baie tennisballe, ‘n baie lang dik pyp, ‘n vuvuzela, ‘n stukkende strandsambreel, ‘n buitekant van ‘n rekenaar tipe ding wat soos ‘n boks lyk met ‘n venster, ‘n halwe kano, ‘n resies helmet, ‘n resieskar se band, ‘n groot plastiekskêr, ‘n goeie knee pad vir rolskaatsry.  Nader aan die rivier mond is daar soveel gemors dat mens dit met ‘n stootskraper sal kan optel.  Ons was nog nooit voorheen hier nie, maar ek hoop die baie gemors kom van die twee storms en vloede wat ons in die laaste maand gehad het.  Ons is omtrent 1:30 by Blue Lagoon.  Op daardie stadium is ons water amper op, ons is moeg en warm en ek het definitief genoeg son gehad. 

Ons het Blue Lagoon so effe onderskat.  Gedink dis net ‘n smal stukkie water by die mond, maar dit was ‘n dieperige rivier van omtrent 5 m.  Ons sou moes swem.  Ons het nie swemklere aan nie en is nie lus om nat te word en ons rugsak nat te kry nie.  Ons draai dus om en probeer ‘n manier kry om oor die brug te stap.  Dit bring 1.3 km ekstra stap.

Een van die spesiale plekke in Durban is die Beachwood Mangroove.  Dit is ‘n klein natuurreservaat met boardwalks, mangroove (mangliet) bome en klomp klein krappies.  Ons geniet dit altyd.  Dit is egter net een Saterdag per maand oop, so ons weet dit is vandag toe.  Wat beteken dat dit waarskynlik teen een of ander reel is as ons daardeur stap.  Dit is egter die enigste manier om by die brug uit te kom.  Die enigste ander manier om van die strand af te kom is om al die pad terug te stap.  Daar is geen ander strandtoegang tussen hier en waar ons begin het nie.  Ons stap toe terug verby die lagoon na die Mangroove forest en stap deur ‘n vlak sytak van die rivier (ons is nat tot by ons bobene).  Oorkant die rivier is die eerste mangroove bome.  Ons sien die lig van karre weerkaats in die parkeerterrein.  Ons is dus redelik seker dat daar mense in die reservaat is.  Ons stap op die boardwalks en kom in die middel van ‘n Durban North Ranger party uit.  Oeps.  Dit lyk soos ‘n braaivleis.  Ons wonder hoe ons gaan verduidelik wat ons hier soek.  Ek oefen baie hard aan my onskuldige gesig.  Maar niemand kyk na ons of praat met ons nie.  Ons stap vinnig verby al die mense, deur die parkeerterrein en by die hek wat oop staan uit.  Dis ‘n geluk! 

Daar is trappe wat na die brug gaan en ons stap oor die brug tot by Blue lagoon.  Die brug het ‘n voetganger laan wat afgesper is van die karre en behalwe dat die verkeer erg raas is dit nogal opwindend en mens kan mooi sien van die brug af.  Ons kyk af op die Mangroove bome. 

Ons het ‘n piekniek agter in die kar wat by die eindpunt wag.  Ons sit onder die skadu bome en eet lekker piekniek saam met die ander families.  Blue Lagoon (wes van die brug, weg van die see) is eintlik ‘n baie, baie aangename plek.  Daar gaan baie aan.  Karretjies wat roomys en ander eetgoed verkoop, ‘n vlooimark met stalletjies in die parkeerterrein, fietse en trapkarre te huur, mense wat braai en rus en speel en visvang.  ‘n Baie, baie lekker dag.  ‘n Redeleike vervelige stuk strand wat in ‘n groot avontuur ontaard het toe ons moes uitvind hoe om weer by die pad terug te kom.  Ons kleinste was so opgewonde toe ons op die brug kom, niks soos ‘n bietjie adrenalien nie!

Afstand wat tel: 4.5 km

Totale afstand gestap: 5.8 km

Tyd gestap:  3 ure

Riviere oorgesteek:  1

Tiaan was baie beindruk met die groot plastiek sker.  Ma probeer nog wonder hoekom enige mens so iets sou vervaardig

'n Halwe kano op die strand

Dit lyk nie na veel van die kant nie:  Die opwindende Beachwoon Mangroove forest

'n Resies helmet en resieskar se band op die strand gevind

Ons moet regtig werk aan ons onwilligheid om deur klein riviere te swem.  Die stuk van Blue Lagoon wat ons gekeer het.

Die brug oor Blue Lagoon

Durban se skyline

Die baie baie gemors op die strand

Die syriviertjie waardeur ons is

Bo-op die brug met Blue Lagoon in die verte

Dag 16: 4 Januarie 2012; Swem by Southbroome

Vandag hou ons sommer net vakansie.  Ons slaap later en gaan swem in die see, naby die mond.  Daar is ‘n strand, ‘n see en ‘n laguun en mens sit lekker hoog met ‘n goeie uitsig.  Die lagoon is pragtig.  Ons swem omtrent 3 ure in die oggend voor ons teruggaan huis toe, braai, inpak en ry. 

Ons stap so skelm skelm darem ‘n ½ km.  Ons parkeer by die Granny pool waar ons die vorige aand gestop het nadat ons alleen gaan stap het en stap tot by die mond waar ons swem.  ‘n Mooi stukkie pad, om ‘n punt wat in die see in steek, tussen bome deur en verby ‘n paar bankies.  Ons het nie besef daar is nader parkering nie en gaan haal toe maar die kar en bring dit na die mond.  Tussen ons handdoeke en die swemplek moet mens ‘n rivier kruis.  Gelukkig is jy dan reg aangetrek vir swem.

Ons groot stap naweek in die Suidkus het ons 15.8 km gegee.

Afstand:  ½ km

Tyd: kwartier

Riviere gekruis:  1

Southbroome strabd, met kagoon na links

Skuinste vol sambrele

Die mooi lagoon met voels

Swem in die see: Desember vakansie Southbroome

Dag 15: 3 Januarie 2012; Port Edward tot Glenmore

Ons moed is gister so effe gebreek deur die hitte.  Die span is nie baie gemotiveerd vandag nie.  Ons sit met een kind met ‘n seer voet en een kind met ‘n grieperigheid wat gepaardgaan met hoes en malaise.  Ma het dieselfde ding ‘n week later en kan getuig dat dit geen grap is nie.  Ons het dus ‘n baie klein kerngroepie stappers vandag.  Dis net een ma en pa en jongste seun.  Die Comrades pa wil eerder gaan draf.  Een ma en drie van die kinder bly tuis.  Hulle slaap laat en swem. 

Om die hitte te mis, staan ons vanoggend vroeg op en beplan om teen 10:00 klaar te wees.  Die drawwer pa draf van die huis af terwyl die res van ons ry tot in Port Edward.  Ons begin basies waar ons gister geindig het, by ‘n plek met die naam Suicide Rock.  Ek kan glad nie uitvind hoekom dit so genoem word nie.  Al wat ek kan uitvind is dat dit ‘n baie gewilde visvangplek is, en ook gevaarlik is want die see kan die vissermanne daar maklik van die rotse afslaan.  Ons is so vroeg dat ons al 5:08 langs die kar staan by Suicide Rock.  Dit is so vroeg in die oggend dat die mense wat gister parkeergeld geëis het nie eers daar is nie.

Vandag is die totale teenoorgestelde van gister.  Dis mistig en reënerig en ons het so amper-amper natgereen.  Ons klein mannetjie het ‘n warm baadjie aan en ma en pa het so effe gewonder of ons nie ook maar warmer moes aantrek nie.  Mens kan nie glo dat gister en vandag in dieselfde seisoen is nie.  Ons moes alles andersom gedoen het.  Gister vroeër begin het met ‘n kleiner groep en vandag heeldag gestap het met almal.  Dis heerlik om buite te wees in die lekker koue weer. 

Die eerste stukkie van Port Edward af is baie mooi.  Daar is baie rotse.  Dit is ‘n natuurreservaat volgens die kaart.  Ons sien niks mense of huise vir die eerste ruk nie.  Ons het wel mense gesien by die hoofstrand in Port Edward net waar ons begin het. 

Ons stap by ‘n geroeste ding wat op die rotse lê verby.  Dit kan seker ‘n skipsenjin of iets wees.  Volgens die kaart is dit die wrak van die .  Daar is ook ‘n stel trappe op ‘n baie groot rots in die see.  Ma en Tiaan klouter oor groot rotse om die trappe te probeer, maar sien op die einde nie daarvoor kans nie, want dit is op ‘n baie groot rots diep in die see met branders tussen ons en die rots.

Na ‘n entjie se stap kry ons die drawwende pa van voor.  Hy en ons pa is baie snaaks en groet mekaar asof hulle lank verlore ontdekkers is.  Mense kyk hulle maar so effens vreemd aan.  Ons gee vir hom ons kar se sleutel en die plan is dat hy tot by ons kar sal draf en ons dan oplaai.

Tiaan wou graag vandag 6 km stap en ons hou aan tot ons by 6 km verby is.  Toe moet ons ‘n goeie oplaai reël en op die einde het ons 7.6 km gestap.  Ons wag langs ‘n rivier vir ons kar.  Dis baie koeler en dit sou eintlik lekker gewees het om verder te stap, maar ons is ook nogal effe moeg.  Dis lekker om te sit en te rus en miskien maar ‘n goeie ding dat ons nou ophou vir die dag.  Ons is klaar gestap teen 9 uur en terug by die huis om 10:00 met ‘n laat ontbyt.

Ons het darem die naweek 16.9 km gestap.  En ons het geleer dat KwaZulu-Natal midsomer nie ‘n grap is nie. 

Statistiek:

Vandag se afstand:

Sommige mense:  0 km

Drawwende pa:  16 km?

Die 3 stappers 7.6 km

Tyd gestap: 4 ure

Naby aan die einde; 'n stop langs 'n mooi lagoon

Die geroeste ding langs die see

Peace !