Dag 10, 3 Oktober 2011, Red Hill Nature reserve tot Amatikulu riviermond

Vandag is die laaste dag van ons kort stap vakansie.  Die weer lyk nie baie goed toe ons opstaan nie.  Erg reënerig.  Met die kennis van hindsight moes ons seker die dag in die oulike games room deurgebring het. 

Ons ry na die plek gister geidentifiseer as die naaste punt aan die see.  Daar het egter baie meer reen geval of minder son geskyn as die vorige dag wat ons gery het.  Ons gly baie rof op een plek, maar kom gelukkig daaruit met die twee pa’s wat soos bobejane op die agterkant van die bakkie op en af hop.  Dit help glo.

Ons stap 900 m deur die bosr na die strand, daar is ‘n duidelike paadjie.  Die pad is reg by die huisie van ‘n natuurbewaarder.  Die plan was om omtrent 6 km van daar te stap terug na die kampeerterrein en ons lekker warm storte.  Toe ons egter op die strand kom, waai daar ‘n redelike sterk wind in die verkeerde rigting.  Noord is die pad 9 km lank, dus nie soveel verder nie.  Die son skyn ook op daardie oomblik.  Ons besluit toe dat dit soveel makliker sal wees om saam met die wind te stap as om teen die wind te stap en neem die besluit om Noord ipv Suid te stap.  Die Seconder word gebel en van die nuwe plan vertel.  Omdat ons nou verder moet stap, moedig ons die kinders aan om vinniger te stap.  Ons stap vandag vreeslik vinnig.  Ons doen die eerste uur 2.5 km, toe 3,5 in ‘n uur en toe weer 3.5 in ‘n uur.

Ons het nie baie ver gestap nie, toe die son verdwyn en die reën begin.  Dit reën nogal.  Hard.  Ons is gou gou sopnat.  Die helfte van ons het goeie reënsakkies en die res het warm baadjies en drymacs.  Die kleinste dogtertjie is yskoud en ons besluit ons sal moet vinnig stap om haar warm te hou en haar uit die koue en reën te kry.  Gister het die reën heeldag gekom en gegaan, maar vandag reën dit amper net die hele tyd.  Ons het baie kos en water by ons, maar dis nie lekker om in die reën te staan en eet nie en ook koud, so ons stap eerder as eet.

Dit is ‘n ongelooflike vervelige stuk pad.  Daar is niks anders as net sand en see nie.  Daar is heelwat krappies en ons sien selfs strandlopertjies.  Die reën was sleg en ongemaklik en almal effe koud in die wind toe ons natgereën was, maar ek dink die pad sou baie erger gewees het as die son geskyn het.  Hier kan die son mens lelik bykom. 

Na omtrent 10 km op die strand kom ons by die Nyoni rivier net voor dit die Amatikulu rivier invloei.  Die idee was om die boot by die kar te gaan haal en deur die rivier te roei, maar ons is koud en nat en lus vir klaarkry en ons waad liewer almal deur die rivier; wat warmer is as die lug.  Dit is nie baie diep nie, omtrent tot by ons middels, oop water, met modder slik onder.  Die twee kleintjies word deur hulle pa’s oorgehelp.  Die een ry op die drybag oor saam met haar pa en die ander een word op sy pa se rug oorgedra - kurkdroog.  Die een pa kom weer terug na die een kind oor is en abba sy seun ook halfpad deur.  Die ma’s waad sommer net op hulle eie deur.  Die water was nie veel kouer as wat ons reeds was nie. 

Van daar is dit nog omtrent 2 km se stap na die piekniekplek waar die kar vir ons wag.  Ons uitstekende seconder wag reeds vir ons.  Ons trek droog aan en klim in die warm kar.  Almal ontdooi redelik vinnig.  Ons stop vir hamburgers en chips voor ons by die kampterrein kom.

Ons is in die versoeking om huis toe te ry ipv om nog ‘n nag te slaap.  Almal is koud en nat, van ons beddegoed is nat en ons is almal hartlik siek vir modder en reën en water teen die tyd.  Terwyl die kinders in lekker warm baddens is, onderhandel die grootmense met die kampterrein se eienaars en ons kry ‘n pas ontruimde groot ruim huis met plek vir 10 mense vir omtrent dieselfde prys as wat ons vir die twee kampplekke sou moes betaal.  Toe slaap ons maar nog die nag.  Ons braai lekker, kry alles wat moet droog kom droog oor die rivier.  Die volgende oggend speel ons (in Sonskyn) met die kinders en ry laatoggend huis toe. 

End goed, alles goed?

Aan die begin toe ons nog almal droog was

Die laaste duin voor ons op die strand kom

Verlate strand

Hier speel die kinders op die strand terwyl die grootmense wonder of ons Noord of Suid moet stap.  En dis al die fotos wat ons het.  Ek wou nie in die gietende reen my kamera uithaal nie en het dus geen fotos die res van die dag geneem nie.

Wat Dag 10 moes wees: Tugela Mond, 2 Oktober 2011

Party goed werk nie heeltemal uit soos dit beplan is nie.  Die plan was om baie vroeg in die oggend na ‘n punt omtrent 6 km van Tugela mond te ry, die bote daar te water te laat en dan in die Nyoni rivier af te roei tot by Amatikulu rivier mond waar ons weer opgelaai word.  Klink lekker en maklik.  Een van die attraksies van die plan was ook dat die kinders in die bote kan sit en nie hoef te stap nie.

Die realiteit lyk soos volg.  Ons spandeer meer as ‘n uur in die oggend aan die bote.  Die een opblaasboot het twee groot gate wat muise in die stoorplek in die boot gevreet het.  Regtige groot gate.  Die roeier het die gate die vorige aand probeer heelmaak, maar dit lek steeds.  Ons los toe maar die een boot by die huis en ry om die begin van die rivier te gaan soek.  Ons het ‘n baie goeie kaart van die omgewing wat klein paadjies aandui.  Ons ry meer as ‘n uur lank in die baie plattelandse area op baie modderige paaie rond sonder om ‘n plek te kry waar ons kan see toe stap nie.  Die area is pragtig, met redelike paaie, as dit nie nat was nie, en hutte hier en daar op die heuwels. 

Na omtrent ‘n uur gee ons op, ry terug kamp toe.  Die vroue en kinders bly by die kamp terwyl die mans weer ry en die pad soek.  Hulle is op die ou einde 5 ure weg.  Die vroue en kinders speel, ry fiets, swem, speel skaak, speel boardgames, speel op die strand en duine en stap omtrent 500 m op die strand na die Mond en terug.  Dit is heeldag bewolk en reënerig.  Die reën kom en gaan. 

Die mans wou baie graag gaan kyk of ons die pad kan kry uit Amatikulu.  Daar aangekom ry ons so ver as moontlik suid in die park.  Ons probeer op twee plekke stap, die eerste een loop ons nie ver nie maar besluit dat die tweede plek nog beter gaan werk.  Daar is ‘n ou pad wat toegemaak is.  Ons stap tot bo-op die eerste rant met die pad langs en dit gaan heel maklik. Vyftig meter later loop die pad egter dood en ons begin boendoe-bash na die see se kant toe.  Ons kom op ‘n klein stroompie af wat pragtig is en ons bewonder die natuurskoon en verlatenheid.  Anderkant die stroom val ons egter vas en besluit ons sal NOOIT ‘n boot of ‘n kind hier deurkry nie.

Amatikulu word laat vaar as ‘n moontlike plan vir die volgende dag of enige dag wat kinders of bote insluit!  Ons keer terug na die kaart en die pad deur die platteland.  Na omtrent 30 minute kry ons onsself op die kaart.  Die comerades pa verbaas ons almal om so goed kaart te lees.  Ons verdwaal nie een keer nie!  Ons eindig by die natuurbewaarder van Red Hill Natuurreservaat, ‘n baie vriendelike man wat met groot geduld al ons vrae antwoord, al die paaie en riviere wys en selfs raad gee oor bote en Amatikulu.

Ons is opgewonde om die volgende dag te stap, ons voel ons sal maklik en vinnig by die pad kan kom wat ons na die strand sal neem.  Ons drywer bestuur die hele tyd en is goed met ‘n kar wat nie syne is nie.  Die paaie is nie baie nat of glad nie en ons voel heel gemaklik.

Ons het toe nie vandag gestap nie, maar belangrike beplanning vir more gedoen.  Ons braai lekker, kuier lekker, lag verskriklik vir die kinders se lawwe konsert.  Hulle het ‘n radio, wat witgeraas maak en ‘n aabieder wat met ‘n swaar aksent praat.  Regtig snaaks.  Dit eindig met die radio wat ‘n weervoorspelling maak vir more.  Hy voorspel dat hierdie plek nie reën gaan kry nie, bedoelende binne die tent waar daar ‘n dak is.  Die ander kinders dink dis vreeslik snaaks en kan amper nie ophou lag nie.  Dit reën weer deur die nag.  Ons is nou al effe moeg vir klam wees.

(Hoeveel keer het jy die woord "reen" getel??)

Kilometers gery:  Te veel
Kilometers gestap:  Te min

Pa braai vleis.  Baie lekker.

Die kampterrein by Tugela Mond

Die kampterrein:  http://www.tugelamouth.co.za/

Dag 9: 1 Oktober 2011; Zinkwazi tot Tugela Mond

Ons gaan kamp vir die naweek !!

Die plan vir die naweek is lank terug uitgedink.  Ons het omtrent ‘n jaar gelede by die Amatikulu natuurreservaat gaan kamp.  Daar het ons uitgevind dat die een unieke aspek van die reservaat is dat daar vir omtrent 10 km ‘n rivier parallel met die see vloei.  Tussen die rivieren die strand is net ‘n duin.  Na ons ‘n paar km gestap het, het ons ook tot die gevolgtrekking gekom dat die stappery maar baie eentonig kan raak.  Soms is die see pragtig, veral as daar rotse is, maar soms lyk ‘n lang reguit sandstrand maar net soos al die ander lang reguit sandstrande.  Die idee is dus om hierdie stukkie te roei op die rivier i.p.v om op die strand te stap.  Die naweek dus bedoel as iets was so effens anders en afwisseling sal wees.  Ons spaar die stap vir die skoolvakansie wanneer ons ‘n paar dae na mekaar kan stap en die hele stuk tussen die Tugela rivier en die Matikulu rivier kan doen.  Ons weet dit is September/Oktober: reënseisoen in die wêreld, maar dis wanneer die skoolvakansie is en daar is nie veel wat ons daaromtrent kan doen nie. 

Ons het nogal baie uitgesien na die naweek en om weer ‘n slag te stap.  Ons het vreeslik voorberei, stapkos gekoop en koekies gebak.  Dit reën baie Vrydagaand terwyl ons inpak om te gaan kamp. As ons nie deur die week so baie moeite gedoen het om koekies te bak en goed reg te kry nie, sou ons sommer net besluit het om nie te gaan nie.  Wie wil nou in die reën kamp en stap??

Saterdagoggend staan ons vroeg op en kom 6:10 bymekaar op die N2. Ons ry Tugela Mond toe, soek ‘n kampplek, sorteer die stapgoed uit, blaas die boot op, en vat baie lank. Ons slaan nie tent op nie. Toe ry ons Zinkwazi toe en begin daar in die parkeerterrein stap.  Ons is gelukkig hierdie naweek om ‘n bestuurder (seconder) te hê wat ons aflaai en weer kom oplaai by die eindpunt.  Dit maak die lewe oneindig makliker.

Ons begin 10:00 stap. Ons stap besonder voorspoedig. 4 ure later is ons 9 km verder by die Tugela mond.  Vandag se stap was heel mooi.  Die sand was hard van reën die vorige aand en ons het dus baie lekker gestap. Daar is n mooi, groen woud reg langs die strand met knopperige bome, dit lyk soos n toorbos en voëltjies sing. Tiaan sê ons het ‘n woud, ‘n woestyn en ‘n oseaan. Dit is die verstommende ding van die KwaZulu Natalse kus dat bos en see so naby aan mekaar kan wees. 

Ons jongste dogtertjie se voet is seer halfpad deur die stap.  Sy trek ander skoene aan en met baie aanmoediging van die grootmense stap sy verder.  Dit lyk of die tekkies beter werk as die stapsandale waarmee sy begin het.  Ons is trots op jou.  Twee dae later lyk dit darem nie of die voet pla nie.

Ons kom baie vroëer by die riviermond as wat ons die seconder vertel het ons sou.  Die idee is om met die boot oor te roei.  Die Tugela is nogal wyd en dieperig.  Ons bel die seconder en wag seker omtrent ‘n halfuur vir hom om op te daag.  Die twee mans swem en waad deur die rivier en gaan kry die boot.  Hulle roei toe na ons en ons ry in twee sessies oor die rivier.  Die kinders geniet dit baie en dink dit was snaaks om aan die boot vas te hou en sommer net saam te swem.  Twee van die kinders kon dus seker maar net sowel sonder ‘n boot deurgeswem het.  Ons kon darem al die rugsakke droog oor die rivier kry. 

Dit was’n baie lekker dag, mooi en opwindend en die bootry aan die einde het net genoeg ekstra opwinding verskaf.  Die een gesin ry met die boot terug kamp toe en die ander gesin stap nog omtrent 1.6 km om die mond na die kampterrein.  Ons kom gelyk by die kampterrein aan.  Die wind waai kwaai en dis stukkie van die riviermond tot by die kamp is niks lekker nie.  Sommer net ‘n ploeg teen die wind.  Dis darem kort.  Die laaste stukkie doen ons in die teerpad. 

Die grootmense slaan tente op en maak die kampplek reg.  Die kinders speel in die kampterrien rond en ry fiets.  Dit lyk nie eintlik asof hulle moeg gestap is nie.  Hulle het nog baie energie.  Ons braai vleis en is almal 8 uur in die bed.  Die weer het die hele dag mooi saamgespeel nadat dit so reënerig gelyk het die vorige aand.  Ons het in lekker weer gestap.  Nadat ons klaar geëet het, en in die bed was reën dit.  Baie.  Ons een matras word nat omdat ons die een tenttou nie goed gespan het nie en water deur die tent gesypel het.  Ons vind dit ongelukkig effe te laat uit.  Ons vriende se woonwa lek bokant een bed en hulle het dus ook ‘n nat matras en die seconder slaap in die sytent van die woonwa, waar water ook inloop waar die woonwa en die tent bymekaar kom.  Sy beddegoed is ook nat.  Ughhh.  Ons word dus so effe nat wakker.

Afstand gery:  90 km

Afstand gestap:  9 km as hele groep en nog 1.60 km deur die een helfte

Riviere geskruis:  1

Bote geroei:  1

(Toe ek die stukkie vinnig vir spelfoute deurlees sien ek hoeveel keer ek die woord reën gebruik het.  Dis lesers, as ek julle verveel (en veral met die volgende inskrywing), drink ‘n sopie elke keer as ek die woord “reën” gebruik.)

Een idilliese gesin

Die kinders op 'n tak

Ons maak seegras bymekaar.  My man sê dat hy nog nooit sulke seegras gesien het nie.

Middagete op 'n rots

Die knopperige, spokerige woud langs die strand

Die Tugela Mond is daar iewers voor

Die vuurtoring by Tugela Mond.  Ons is oor die rivier met die boot.